sinirden deliye döndüğüm an
kapan gözlerim sımsıkı kapan
kopar tüm bağlarımı hayattan
ya da çıkar tüm hırsımı hayallerinden
he yer darma duman
etrafına toplama sakın kimseyi
dostlar olmasın yanımda her zaman
konuşmak istesen de kırmadan
dört dörtlük olamıyor işte insan
gözlerim... hayallerimi gerçek sanan
ama onları bana göstermekten sakınan
öyle bir kapan ki
etrafımda dursun bir anda zaman
korkma sakın yalnızlıktan
kapan gözlerim smsıkı kapan
karanlıktır tek kaldığın zaman
hayallerindeki dünyayı gerçek gibi yaşatan
eğer korkmuyorsan yalnızlıktan
kapan gözleim sımsıkı kapan
öyle bir kapan ki
tek bir an kalmasın hayattan...

geç kalınan her özür, köşede unutulup  saatler sonra farkına vardığımız bir bardak çay gibidir.
hala sıcak olması umuduyla içtiğimiz ama aslında nefesimizi donduracak kadar soğuk.